Bir Dal Parçasıyla Metrelerce Derindeki Su Kaynağını Tespit Etmek Gerçekten Mümkün mü?

Çoğul çiftçilerin Y veya L şeklinde soyları kullanarak su elde etmeye çalıştığı, “dowsing” denen bu yönteme dünyanın pek çok yerinde rastlanıyor. MÖ 1300’lü yıllarda Mezopotamya’da dahi kullanıldığı bilinmektedir.

Radyestezi(ışımduyu) sayesinde yapılabildiği iddia edilen bu ilginç teknik sadece özel güç olan kullanıcıların uygulayabileceği söyleniyor. Yani dal veya gidişin sona ermesinin kalkmadığı, eldesindeki nesnenin enerji alanlarıyla insan vucudundaki yola yönelmeye yakın rezonansa girmesiyle bu tespitin yapı olabileceği iddia ediliyor. Peki bu iddiayanın cevabı bilim neymiş, gelin bakalım:

Bilimsel araştırmalarda bu yöntemin işe yaramadığı kanıtlanamadı.

ABD’de yapılandırılmış bir yapı, bu ilerleyişini su bulabildiğini iddia eden 27 derinliği ve miktarı gibi ifade ediyor. başarısız olduğu görüldü. Bir jeolog ve mühendis ise aynı arazide farklı noktalarda su derinliğini başarılı bir şekilde tespit edebildiler.

Norveç’te de araştırma ile ilgili büyük tahmin bir deney yapıldı.

Radyestezi kalkanı iddia eden 25 kişi, devam eden habersiz bir şekilde aynı alanda arama yaptı. Deney sonunda misafir de farklı yerler görüldüğü görüldü.

“Benim bir geçmişim buluyor ama…” diyenlerden biriyseniz onları hatırlatmakta fayda var:

Yeraltı su kaynakları çok fazla yerde bulunur, sadece yeterince derine kazmak önemlidir. Ayrıca çiftçiler arazilerini tanıma konusunda yeteneklidirler ve ister istemez bu noktalara yönelirler. Toprağın daha nemli olması, bitki yapılarının fazla olması gibi işaretler onları bu noktalara çeker.

Çubuğun hareket etmesinde tutma biçiminin de etkili olduğu düşünülüyor.

“Kararsız denge” adı verilen bir biçimde tutulduğu için küçük bilinçsiz hareketler bile çekmeyi kolayca hareket ettirebilmektedir. Bir “umma anı” bile bunda etkili olabilir. Hamileliğin bu yönteminin devam ediyor olmasında “Yüzyılda yaşadıklarına göre eski insanlara bir yönlendirme vardır” düşüncesi de oldukça etkili.

Kaynaklar: 1, 2, 3, 4